De 35-jarige Jolanda M. uit het Brabantse Zevenbergen moet tien jaar de cel in omdat ze haar 11-jarige zoontje Mike opzettelijk vergiftigde met zware medicijnen. De jongen overleefde het niet. De vrouw diende haar zoon op 12 februari 2020 meerdere morfinezetpillen, slaapmiddelen en antidepressiva toe. De rechtbank oordeelt dat de vrouw zich er bewust van was dat haar zoon hierdoor kon overlijden en veroordeelde haar voor doodslag. M. ontkende tijdens de zaak en zei dat haar zoon de medicijnen zelf had ingenomen. Deskundigen stelden bij haar onder andere het münchhausen-by-proxysyndroom vast. Daarbij zoekt iemand hulp voor een niet-bestaande ziekte van zichzelf of een naaste of maakt iemand een ander expres ziek om erkenning te krijgen als hulpverlener. De vrouw maakte haar zoon al jarenlang ziek om aandacht te krijgen, bleek uit het onderzoek van de deskundigen. Doordat ze aan deze en andere stoornissen lijdt, was ze verminderd toerekeningsvatbaar. In de weken voor de dood van de jongen ging het nog goed met hem, bleek uit beelden van een camera die M. in zijn slaapkamer had opgehangen. Hij was energiek, zelfstandig en blij, schrijft de rechtbank. Op beelden van de dag voor zijn dood is te zien dat zijn moeder hem medicijnen toedient. Niet veel later verloor de jongen meerdere keren het bewustzijn, schreeuwde hij en gaf hij aan ‘hartpijn’ te hebben. Daarnaast kreunde hij, was hij suf en praatte hij met dubbele tong. De volgende ochtend, op 13 februari, wordt hij dood in zijn bed gevonden. De rechtbank oordeelt dat de vrouw alles heeft gedaan wat een moeder niet hoort te doen, en noemt het een ultra-tragische zaak: “Deze moeder beschuldigt haar zoontje van het stelen van haar medicijnen. Die zou hij dan zelf hebben ingenomen, tot zetpillen aan toe. Ze doet zich voor als slachtoffer en blijft maar zeggen dat wij niet weten wat er in het hoofd van haar zoon omging. Ze ging ondanks zijn gillen en krijsen gewoon door met het toedienen van de medicatie.” Behalve gevangenisstraf eiste het Openbaar Ministerie ook tbs met dwangverpleging tegen de vrouw. Daar ging de rechtbank niet in mee. Deskundigen schatten de kans op herhaling namelijk niet groot in. De vrouw heeft nog een dochter die nu bij haar biologische vader woont. Als de vrouw vrijkomt, heeft de dochter een leeftijd waarbij ze niet meer afhankelijk is van haar moeder. Ook kan de vrouw geen nieuwe kinderen meer krijgen, schrijft de rechtbank. Na haar gevangenisstraf, komt ze wel onder toezicht te staan. De vrouw volgde de uitspraak vanuit haar woning, waar ze met een enkelband verbleef, schrijft Omroep Brabant. Na de zitting is ze naar de gevangenis gebracht.