Het concreetste resultaat van het Kindervragenuur dit jaar is de belofte van het kabinet om te onderzoeken of dierenambulances, net als gewone ambulances, met voorrang mogen rijden als er een leven op het spel staat. Basisschoolleerling Iwan uit Wagenborg in Oost-Groningen pleitte vanwege de grote dierenliefde in zijn klas voor verruiming van de voorrangsregel. “Dieren zijn voor ons heel belangrijk. Ze moeten zo snel mogelijk worden geholpen.” Staatssecretaris Van der Burg dacht er makkelijk mee weg te komen. “We houden allemaal van dieren”, wees hij naar de vier medebewindslieden die waren meegekomen om de vragen van de zevende- en achtstegroepers te beantwoorden. “Maar om voorrang te krijgen moet je blauw licht voeren. Daarvoor moet je getrainde chauffeurs hebben, en bij de dierenambulance werken vrijwilligers.” Helaas dus voor Iwan, maar Kamervoorzitter Bergkamp schoot hem te hulp. “Misschien kan ik je nog wat toefluisteren…”, zei ze toen hij het eigenlijk al had opgegeven. Iwan kreeg een papiertje in handen gedrukt en toen begon Van der Burg te sputteren: “O, wat vals van de voorzitter.” Het blaadje was een aangenomen motie van een jaar geleden die het kabinet oproept de mogelijkheden te bekijken om (sommige) dierenambulances als voorrangsvoertuig te laten rijden. Van der Burg moest wel beloven er bij de Kamer op terug te komen. En Iwans school zou dan een berichtje krijgen. De kinderen legden het kabinet, een enkele keer geholpen door de voorzitter het vuur na aan de schenen: Er waren nog vier scholen uitgekozen om het kabinet aan de tand te voelen. Een stuk of honderd leerlingen zaten in de blauwe bankjes van de plenaire zaal, elke school in een andere kleur T-shirt. De bewindspersonen kregen groot applaus bij binnenkomst. Daarna kostte het de voorzitter enige moeite de kinderen rustig te krijgen. Tot twee keer toe moest Bergkamp haar hamer gebruiken. “Iets stiller, dankjewel.” Toen de rust was weergekeerd, pleitte Zoë uit Tilburg voor meer inspraak voor kinderen – een terugkerend thema in het Kindervragenuur. Een keiharde toezegging kreeg het meisje niet. Rutte benadrukte dat je vooral flink met je ouders in discussie moet gaan. “Aan de keukentafel begint het.” Dat de premier er toch heus naar wilde “kijken met Dennis”, minister van Onderwijs Dennis Wiersma, vond een andere Tilburgse leerling wat te vaag: “Oké, en hoe weten we zeker dat u dit gaat doen?”, zei ze aan de interruptiemicrofoon. “Ja, dat is een goede”, lachte Rutte. “Ik denk dat we even 06-nummers gaan uitwisselen met je juf.” Ook het klimaat is belangrijk voor kinderen. De klas uit Urk bleek bezorgd over het stijgende water. Leerling Leendert wilde weten van minister Harbers wat hij ging doen “zodat we in de toekomst geen, of bijna geen, gevaar lopen”. “Dit is misschien wel de allerbelangrijkste vraag voor deze generatie”, zei Harbers. “Zeker als je op Urk woont.” Een van de oplossingen is het weghalen van tegels in je tuin zodat water ergens naartoe kan als het hard regent, zei de minister. Dat moesten de leerlingen maar eens met hun ouders bespreken. De minister zelf zal geen stenen weghalen, bleek na een scherpe interruptie. “Ik zou het wel willen, maar ik heb geen tuin, alleen een balkon.” Verder moeten er natuurlijk dijken worden verhoogd, zei Harbers. Een naar de microfoon gesnelde Urkse leerling wilde daarop toch wel even zeggen dat niet iedereen “op zulke hoge dijken zit te wachten”. “Ja, je zal maar een leuk huisje aan de dijk hebben”, erkende de minister. Het derde Kindervragenuur – de traditie begon in 2018, maar ging de afgelopen twee jaar vanwege corona niet door – werd afgesloten met een vraag aan minister Dijkgraaf. Isa uit Dongen zei dat er steeds meer armoede is in de wereld. “Daarom onze vraag: kun je naar de universiteit als je in armoede leeft?” Dijkgraaf vertelde dat er van alles is om dat mogelijk te maken: de studiebeurs, aanvullende beurs, de ov-kaart, een lening. Dat is nog niet allemaal geregeld, erkende hij. “Maar het zal ruim op tijd zijn voordat jullie allemaal naar mbo, hbo of universiteit gaan”, beloofde hij de 10-, 11- en 12-jarigen. Voor de zekerheid wees Isa er bij de interruptiemicrofoon nog op dat belofte schuld maakt. “En het staat nu op camera dus…”