In ‘s-Gravenzande wordt al twee weken uitgekeken naar drie stokstaartjes. De exotische diertjes wisten uit hun buitenverblijf te breken en zwerven sindsdien rond in het Westlandse dorp. Het drietal ontsnapte uit de tuin van Jan Knoppert, die daar meerdere exotische dieren houdt, zoals pinguïns, alpaca’s en flamingo’s. Na hun uitbraak scharrelden de stokstaartjes eerst nog een tijdje rond het huis, maar nu hebben ze hun leefgebied uitgebreid tot zo’n beetje heel ‘s-Gravenzande. De dierenambulance, politie, kennissen en wildvreemde dierenliefhebbers; iedereen die de Westlandse tuinder maar weet in te schakelen, zoekt mee naar de drie stokstaartjes, maar tot nu toe zonder succes. De diertjes laten zich regelmatig zien, maar niet vangen. “Steeds als we aankomen waar de stokstaartjes zijn gezien, zijn ze alweer weg”, zegt Knoppert tegen Omroep West. “We zijn onlangs weer een volle dag met drie man bezig geweest, maar ze zijn zó snel.” Of de diertjes nog steeds samen optrekken of zich inmiddels afzonderlijk in en rond ‘s-Gravenzande ophouden, is niet bekend. Ook is het nog maar de vraag hoe lang de stokstaartjes het ‘leven in vrijheid’ kunnen volhouden. Bioloog Eva Schippers van Stichting AAP zegt hierover: “In principe kunnen deze dieren niet in de Nederlandse natuur overleven. Hun oorspronkelijke leefgebieden zijn Botswana, Zimbabwe, Zuidelijk Afrika. Dat is wel een ding want het is hier nu natuurlijk niet heel warm.” Dat betekent dat ze wel even buiten kunnen leven, maar dat ze snel kunnen verzwakken. Eten vinden is volgens Schippers ook lastig. “Het zijn kleine roofdiertjes, ze eten in het wild met name insecten en kleine zoogdiertjes als muisjes en eieren van vogels. Dus op dit moment is er niet veel te vinden, denk ik.” Maar volgens Knoppert kunnen zijn stokstaartjes het nog wel een poos volhouden. “De mensen die ik spreek, buren en bekenden uit de omgeving; overal waar de stokstaartjes opduiken geeft iedereen ze overschotjes van eten. En iedereen kent me hier, het hele dorp zorgt eigenlijk voor ze. Wij zijn wel bang dat ze misschien naar de duinen zullen trekken, dat is hier natuurlijk vlakbij.” Maar hij hoopt vooral dat het alsnog lukt de diertjes te vangen, zodat hij ze weer thuis heeft. “Ja, want iedereen is er weg van. Ze staan zo leuk op die achterpootjes de wereld in te kijken. Ik ga dan wel een nieuw hok maken, en echt goed deze keer, zodat dat ze niet meer zomaar kunnen ontsnappen.”