Ze werpen verliefde blikken naar elkaar vanaf hun elektrische stepjes. Een jong stelletje, gehuld in dikke winterjassen met mutsen op. Op de hoek van de straat probeert een oudere vrouw narcissen te verkopen. Als de stoplichten op groen springen, razen de auto’s voorbij. Het is weer behoorlijk druk op de Kresjatik, de belangrijke verkeersader in het centrum van Kiev, maar het is onvergelijkbaar met de situatie van voor de oorlog. De files in de Oekraïense hoofdstad waren berucht. Nog steeds verlaten vrouwen, kinderen en ouderen Oekraïne. Maar terwijl de oorlog in het oosten van het land nog in volle gang is, keerden al ruim een miljoen Oekraïners terug. Zij denken dat het veilig genoeg is in andere delen van het land, ook al kwamen deze week nog raketten neer in het uiterste westen, vlak bij de Poolse grens in Lviv. Ook in de imposante hal van het centraal station van Kiev is zichtbaar dat steeds meer mensen terugkeren. Eerder stonden inwoners dagen in de rij om het land te verlaten, van een massale uittocht is nu geen sprake meer. Er zijn juist veel terugkeerders, duidelijk herkenbaar aan hun bagage en huisdieren. “Het is bijna in evenwicht”, vertellen twee dames die een informatiebalie in de hal bemensen. Ook de Oekraïense grenswacht meldt dat er via de landsgrenzen ongeveer evenveel mensen terugkomen als weggaan. In de hoofdstad is duidelijk te merken dat bewoners terugkeren. De stad komt na weken stilstand weer langzaam maar zeker tot leven. Steeds meer cafés en restaurants openen hun deuren. Het is een drukte van belang in eetcafé Tin Tin, met lokaal gebrouwen bier, Vietnamese soep, Mexicaanse taco’s en fusion pizza’s. Dat bewoners terugkeren in Kiev is ook te zien in deze reportage: “Het leven komt zeker terug in Kiev”, zegt een jongeman vanachter een hamburger. “Toen de oorlog begon ging ik naar Lviv, daar bleef ik een paar weken. Maar ik ben terug, en zie dat de afgelopen week veel mensen teruggekomen zijn. Ik ben teruggekomen omdat ik hier ook werk te doen heb. Ik heb vrienden die vrijwilligerswerk doen, ze brengen eten rond voor ouderen. En ik help ze omdat ik een grote auto heb.” Hij neemt een slok bier. “Ik ben blij te zien dat mensen weer geld uitgeven. Dat brengt ook weer belasting op. En dat geld gaat naar het leger. We betalen graag belasting nu. Dat geld kan veel levens redden.” Dit weekend is het orthodoxe Pasen. Dan zullen nog meer mensen terugkomen, is de verwachting. Een tafeltje verderop zitten vriendinnen Marina en Anna. Anna is niet uit Kiev weggeweest, Marina is het terug. Ze zijn voor het eerst weer samen uit eten. “Ja, de stad komt weer tot leven”, zegt Marina. “Een paar weken geleden nog was het hier helemaal uitgestorven en durfden de mensen alleen de straat op voor het hoognodige. Nu werk ik weer, dat is heerlijk.” Serveerster Victoria is ook dolblij dat ze weer aan het werk is. “Het restaurant was ruim een maand dicht”, zegt ze. “Kijk naar de planten, die zijn helemaal verwelkt!”, wijst ze. “Ik heb nog geen tijd gehad ze weer water te geven, zo druk is het hier weer. Ik wil mijn leven van voor de oorlog terug. Dat kan natuurlijk niet. Maar ik concentreer me liever op de dingen die wél kunnen. Pizza’s bakken, zodat ik mensen weer zie glimlachen. Dat is goed om al het afschuwelijke nieuws van me af te kunnen zetten. We zijn die oorlog zat. Werken is goed voor mijn geestelijke gezondheid!” Het café gaat vroeg dicht. Vanaf 22.00 uur geldt de avondklok. Om iedereen de tijd te geven op tijd thuis te komen sluit Tin Tin om 19.00 uur. Echt veilig is Kiev nog altijd niet. De burgemeester van Kiev, Klitsjko, waarschuwt inwoners ook om nog niet terug te komen. Vriendinnen Anna en Marina zijn blij dat ze weer uit eten kunnen, maar de oorlog is nooit ver weg. Allebei hebben ze een tas klaarstaan, om onmiddellijk weer te kunnen vertrekken als dat nodig is. “Een paar dagen geleden nog maar kwamen er raketten neer op een buitenwijk van Kiev. Dus nee, echt veilig kun je het hier niet noemen”, zegt Anna. “Maar voor nu genieten we vooral dat we onze favoriete pizza weer kunnen eten.”