Er ligt sinds gisteravond een cao-akkoord voor het ziekenhuispersoneel. Iedereen blij, iedereen oplucht. Dat zou je wellicht verwachten. Maar in de werkelijkheid vragen werkgevers zich hardop af hoe ze de beloofde loonsverhoging moeten betalen en borrelt er onder het personeel nog steeds veel onvrede. Het is de vraag of het akkoord de stemming van vakbondsleden gaat overleven. De boosheid was enorm, merkte FNV-onderhandelaar Elise Merlijn tijdens de landelijke actiedag op 16 maart. “Daar ben ik echt van geschrokken.” Die boosheid is volgens haar ook niet zomaar verdwenen met het akkoord dat de vakbonden gisteravond sloten met de werkgevers. “We krijgen verdeelde reacties binnen van onze achterban vandaag.” Met name over de voorgenomen loonsverhoging klinkt nog veel onvrede. De actievoerders streden voor direct 10 procent meer loon. Ze kregen de helft, de rest volgt later en volgend jaar zomer loopt het op naar 15 procent. “Terwijl die 10 procent nu al nodig is met deze torenhoge inflatie”, zegt verpleegkunde Arjan van den Broek, betrokken bij de acties in het Bredase Amphia Ziekenhuis. Hij is van plan tegen te stemmen. “Sommige verpleegkundigen komen nu niet rond.” Verpleegkundigen vertellen de NOS over weggeefkasten en inzamelingsacties voor bijvoorbeeld jassen. “Mensen hebben het extra loon echt nodig”, zegt ook Daniëlle Vlug, verpleegkundige en actieleider in het Spaarne Gasthuis in Haarlem. “Ik snap de teleurstelling bij collega’s. Ze hadden de verhoging liever in een keer gehad.” Ook in Deventer is het akkoord door een deel van het personeel niet met gejuich ontvangen, merkt Veerle Ruinemans. De voorzitter van het actiecomité van het Deventer Ziekenhuis zette vandaag een poll uit in een WhatsApp-groep met collega’s. ‘Wat vinden jullie van het bod?’, vroeg ze. Vijf antwoordden “tevreden”, dertig “ontevreden”. De les die Ruinemans trekt: “we moeten echt nog kritisch kijken naar dit akkoord.” Toch ziet Ruinemans ook dat er bij sommige collega’s sprake is van een jubelstemming. Want het akkoord heeft ook positieve punten, zeggen alle ziekenhuiswerknemers die we spreken. “Ik ga denk ik voor stemmen”, zegt Daniëlle Vlug. “Persoonlijk vind ik het een goed resultaat, vooral omdat de arbeidsvoorwaarden verbeteren.” Vooral de aanpak van de hoge werkdruk valt goed. De vergoedingen voor bereikbaarheidsdiensten gaan omhoog, en kunnen ook ingewisseld worden voor vrije tijd. Mensen krijgen meer zeggenschap over hun vakanties en roosters. En mensen in vaste dienst krijgen de eerste keuze bij de invulling van diensten en roosters. “Zo’n positief resultaat heb ik nog nooit gezien”, zegt Vlug. Onderhandelaar Merlijn noemt het een eerste stap en hoopt dat de leden akkoord gaan. “Maar we hebben daarna nog veel stappen te zetten bij nieuwe onderhandelingen. Want de lonen blijven laag in vergelijking met andere sectoren.” De hogere lonen gaan de ziekenhuizen honderden miljoenen euro’s kosten. “De ziekenhuizen kunnen een deel daarvan zelf betalen, maar we zitten daar nu 600 miljoen boven”, zegt Ad Melkert, voorzitter van de Nederlands Vereniging van Ziekenhuizen. En dus hoopt Melkert op extra geld van de zorgverzekeraars of de overheid. Minister Kuipers houdt de boot voorlopig af. De ziekenhuizen moeten zelf de puzzel leggen, vindt hij. Ook de zorgverzekeraars zeggen dat de ziekenhuizen “zelf uitvoering moeten geven aan de cao-afspraken”. “Het zal even duwen en trekken worden, maar ik heb er vertrouwen in dat we eruit gaan komen”, zegt Melkert. “Het alternatief dat ziekenhuizen omvallen of op personeel moeten korten, willen we niet. En ik denk dat dat ook wel gezien gaat worden.” En wat als de vakbondsleden uiteindelijk toch niet akkoord gaan? “Nou”, zegt Melkert. “Met 15 procent kan je iedereen recht in de ogen kijken.” Waarna hij nogmaals benadrukt hoe moeilijk het is om het geld bij elkaar te krijgen. “Iedereen snapt wel dat het ook betaalbaar moet blijven. Dit is in ieder geval naar de medewerkers toe een hele goede deal.”