Het was gisteravond een flinke domper: Nederland is er voor het eerst in acht jaar niet bij in de finale van het Eurovisie Songfestival. Mia Nicolai en Dion Cooper wisten het thuispubliek niet te overtuigen met hun Burning Daylight. Menig kijker zal met samengeknepen billen op de bank hebben gezeten in de wetenschap dat Mia en Dion in aanloop naar het Songfestival het nummer vals hadden gezongen. “We hielden allemaal ons hart vast”, zegt ook Gianni Paelinck, Songfestivalvolger voor de Belgische omroep VRT. Maar aan de zang an sich lag het niet. “Uiteindelijk kon het ermee door. Het was best oké, niets om je voor te schamen, maar het bleef toch een beetje hangen. Er waren te veel minpunten.” Een daarvan is het nummer zelf, zegt Katja Zwart van de Telegraaf-podcast Songfestivalkoorts. “Het is een aardig liedje voor op de radio, maar het had verder niets om het lijf. Het kabbelt een beetje. Dat merkte je ook aan de reactie van het publiek: het deed de mensen weinig. Ook al werd het allemaal heel mooi in beeld gebracht. Het mocht niet baten.” Volgens de Zweedse Songfestivalkenner Ben Robertson miste Burning Daylight iets speciaals. “Als je een ballade brengt, moet die speciale momenten bevatten. Dan moet je presentatie in orde zijn en moeten de karakters aansprekend zijn. Dat was met Arcade van Duncan Laurence zo en met Calm After the Storm van The Common Linnets in 2014. Zij hadden chemie met de camera.” Kortom: het huwelijk tussen de artiesten en het lied was niet geweldig, concludeert hij. “Het was niet vertederend, het was een leeg canvas. Er zat geen moment in het nummer waarbij de artiesten konden stralen.” Kijk hier het optreden van Mia en Dion terug: Vooraf werd al gewaarschuwd voor de sterke concurrentie. “Het was een van de zwaarste halve finales in de recente geschiedenis”, zegt Robertson, die veel bezig is met statistieken over het Songfestival. “Het zou straks goed kunnen dat de winnaar, de nummer 2 én de nummer 3 uit deze halve finale voortkomen. Dan is het gewoon heel lastig om je te plaatsen.” Hij doelt op de gedoodverfde winnaar Zweden en de grote uitdager Finland. “Je kunt zeggen dat Nederland gewoon pech had dat het in zo’n sterke pot werd ingedeeld”, zegt VRT-verslaggever Paelinck. Volgens hem speelt het wegvallen van de stemmen van de vakjury “ongetwijfeld” een rol. Die stemmen tellen dit jaar niet mee, omdat een aantal landen vorig jaar onder één hoedje had gespeeld. “En om door te gaan, moeten België en Nederland het vaak eerder hebben van de vakjury dan van televoters”, zegt Paelinck. Van kritiek op het ontbreken van jurystemmen wil podcaster Zwart niets weten. “Dat is een verkeerd uitgangspunt. Je moet bij jezelf blijven en een goed lied proberen te schrijven dat een potentiële wereldhit kan zijn. Dat is de kern. Je moet niet krampachtig allerlei vinkjes proberen te zetten waar je nummer aan zou moeten voldoen.” Mia en Dion balen van hun uitschakeling, maar gaan met opgeheven hoofd naar huis: Is er dan nu reden voor paniek? Welnee, zegt Robertson. “Men kan na deze uitschakeling overreageren, maar daar is in mijn optiek geen reden voor. Nederland heeft een van de sterkste reeksen neergezet van de laatste jaren als het gaat om het overleven van de halve finale.” Vaak wordt er na een uitschakeling geroepen dat er een uitgebreide nationale selectieronde moet komen, zoals bij Zweden al jaren het geval is. Maar Zwart is die discussie een beetje zat. “Ik vind dat de organisatie niet moet zwichten voor zulke kritiek. Die komt ook vaak van mensen die helemaal niets met het Songfestival hebben.” Wel vindt ze dat de voorbereiding veel beter moet. “Zo stonden Mia en Dion een maand geleden pas voor het eerst op een podium. Dat kan gewoon niet als je naar het Songfestival gaat, waar 200 miljoen mensen naar kijken.” Verder moet de selectiecommissie volgens haar worden aangepakt. “Daar moeten echt meer muzikanten in. Jan Smit zat erin, maar die is nu eruit gestapt. Stop er ervaren muzikanten in. Dat gaat volgens mij helpen.” Een geheime formule voor de Songfestivalwinst is er niet, weet Robertson. “Maar het belangrijkste is authenticiteit. Daarmee raak je veel mensen.” Of zoals Paelinck zegt: “Probeer origineel te zijn. En als je dat niet bent, dan moet je in elk geval geen slechte kopie zijn.”