Met het herhaaldelijk aanbieden van excuses en het erkennen van zijn betrokkenheid bij de mondkapjesdeal heeft Hugo de Jonge geprobeerd de Tweede Kamer te overtuigen dat hij wel degelijk een “open en eerlijke” politicus is. En dat hij goed zijn huidige werk kan blijven doen als minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. “Ik dank de Kamer dat ik mijn fouten kan erkennen”, zei De Jonge in een soort statement aan het eind van zijn uren durende reactie op alle kritische vragen uit de Tweede Kamer. “Ik dek niets toe, maar ik heb het wantrouwen onbedoeld gevoed.” Een paar uur na het diner kwam de PvdA met een motie van wantrouwen en ook een fiks aantal andere fracties en Kamerleden (GroenLinks, SP, PVV, Partij voor de Dieren, Denk, FvD, Groep-Van Haga, Volt, BBB, Omtzigt en het JA21-Kamerlid Eppink) vinden dat De Jonge moet vertrekken. Die zei dat hij wel betrokken was bij de discussie over Van Lienden, maar niet bij de deal. Hij had namelijk niet zelf onderhandeld en kende de details van de omstreden deal niet, waarbij het kabinet 100 miljoen euro aan nooit gebruikte mondkapjes heeft uitgegeven. Lees in dit liveblog het complete verslag van het debat terug: “Hij is niet eerlijk geweest, niet tijdig en niet volledig geweest”, zei PvdA-Kamerlid Kuiken. Ze vatte het gevoel van de kritische oppositie samen met de opmerking: “Het gaat niet om de inhoud van een deal, maar om het vertrouwen dat de samenleving kan hebben in het kabinet en in de ministers. Maar patronen herhalen zich, zodat we weer teleurgesteld worden.” Kijk hier naar het ‘statement’ en de excuses van De Jonge: Het gaat de kritische oppositiepartijen duidelijk om veel meer dan om die mondkapjesdeal. Ze begrijpen bijvoorbeeld niet dat De Jonge pas gisteren met een overzicht van zijn app-verkeer over de brug is gekomen. Ze hebben het gevoel dat relevante informatie is achtergehouden. “Er is sprake van een patroon”, foeterde GroenLinks-leider Klaver tegen de CDA-politicus. “U heeft het onderwerp zo lang mogelijk voor u uit proberen te schuiven en als het u dan te heet onder de voeten wordt, zegt u: ‘Het was niet goed, maar het valt wel mee.’ Dat weeg ik zwaar.” “Een flink deel van de Tweede Kamer wil definitief afrekenen met de politieke cultuur die maar niet verbetert, de cultuur van niet altijd de waarheid spreken en niet als vanzelf alle informatie geven. De Jonge kreeg los van alle kritiek op zijn betrokkenheid bij de deal ook daarover de wind van voren. Voor het aanzien van de politiek is het een lelijk debat. Het ging tussen de partijen onderling, die heel lang met elkaar bezig waren en niet met De Jonge. Het debat laat één ding zien: dat de politiek behoorlijk gewond is. En dat is al ruim een jaar zo, sinds de toeslagenaffaire, het debat met Rutte over de ‘functie elders’ en de slepende kabinetsformatie. De politiek is gewond, maar er is geen dokter in de zaal. Er is veel wantrouwen, een normaal debat op de inhoud is bijna niet meer mogelijk.” De motie van wantrouwen tegen De Jonge haalde geen meerderheid: 52 Kamerleden waren voor, 72 tegen. De coalitiepartijen waren te spreken over het excuus van De Jonge. “Ik ben overtuigd dat fouten voortaan eerder worden toegegeven”, zei CU-Kamerlid Bikker. Er komt nog een groot onderzoek naar de totstandkoming van de deal met Van Lienden en zijn twee compagnons. Zelf verwacht De Jonge dat hij nog het nodige te repareren heeft de komende tijd. Hij vond het een zwaar debat en een moeilijke week, omdat er openlijk aan zijn intenties wordt getwijfeld. “Ik heb nog een taak te doen in het herstel van het vertrouwen.” “De Jonge dacht de zaak op te klaren, maar behalve excuses over het niet eerlijk zijn bleef hij, tot onvrede van een flink deel van de Kamer, volhouden niets verkeerds rond de deal te hebben gedaan. Maar klaar is hij er nog niet mee. Er komt nog een groot onderzoek en er zijn nog veel vragen over zijn handelswijze en intenties. Dit blijft hem achtervolgen.”