De actiegroep Dier & Recht roept twintig gemeenten waarin jaarlijks kortebaandraverijen worden gehouden op om te stoppen met straatraces met paarden. De dierenwelzijnsorganisatie zegt dat de dwangmiddelen, zoals het gebruik van oordoppen en het vastbinden van de tong, leiden tot pijn en angst bij de dieren. Kortebaandraverij is een onderdeel van de paardensport waarbij paarden met daarachter een rijder in een karretje zo snel mogelijk een korte afstand afleggen. De straatraces worden vooral in Noord- en Zuid-Holland georganiseerd. Volgens Sarah Pesie, dierwetenschapper, diergedragsdeskundige en lid van de actiegroep, is er te weinig toezicht op het welzijn van de paarden. “Dit wordt overgelaten aan de sector, maar die hebben niet genoeg ethische waarden hiervoor.” Dat komt volgens haar door het wedstrijdelement, het wedden en het prijzengeld. Doordat de focus voornamelijk hierop zou liggen, kan het welzijn van de dieren niet gegarandeerd worden, zegt Pesie. “Het dier wordt bij deze wedstrijden vooral gezien als een vermaakobject.” Dier & Recht schetst een stigmatiserend beeld van de kortebaandraverij, zegt voorzitter Gerard Post Uiterweer van de Kortebaanbond in een reactie. “Hulpmiddelen worden afgeschilderd als martelwerktuigen, terwijl deze juist vaak worden toegepast voor het comfort van de paarden”, zegt Post Uiterweer. Voor het afbinden van de tong worden vaak pantykousen of postelastieken gebruikt, wat volgens Dier & Recht stress veroorzaakt bij de paarden. En ook het tijdens de race verwijderen van oorproppen leidt tot paniek bij de paarden. “Een pantykous wordt soms gedurende de race gebruikt om te voorkomen dat de tong boven het gebit kan komen,” zegt Post Uiterweer hierover. Door het vastbinden van de tong gebeurt dit niet en doet het paard zichzelf geen pijn. Na de race gaat de kous gelijk weer af, zegt hij. “Dus de kous zit er maar heel kort om.” Een race duurt twee keer twintig seconden. Volgens de voorzitter kan de pikeur tijdens de race weinig doen om het paard te besturen. “Paarden willen tijdens de race wel eens schrikken als je de proppen die ze in hun oren hebben eruit haalt”, zegt Post Uiterweer. Door de schrik gaat het paard dan soms sneller draven. “Dravers behoren tot de best verzorgde en gekoesterde sportpaarden die er zijn,” zegt Post Uiterweer. Paarden die pijn en angst ervaren zullen volgens hem nooit optimaal presteren. Dat ziet ook voorzitter Jan Eelsing van Kortebaandraverij IJmuiden. Hij zegt dat er “fantastisch” met de paarden wordt omgegaan en dat ze worden “vertroeteld.” In IJmuiden hebben de paarden volgens hem geen bitje en niets om de tong. Actiegroep Dier & Recht heeft de gemeenten een brief gestuurd, en biedt mensen de mogelijkheid om hetzelfde te doen via hun website. De organisatie merkt dat daar behoefte aan is. “Burgers komen bij ons en vragen: wat kan ik doen?”, zegt Pesie. Het is niet de eerste keer dat Dier & Recht actievoert tegen de draverij. Bij een eerdere actie werden duizenden handtekeningen verzameld en aan de Tweede Kamer aangeboden. Daar is nog niets uitgekomen. “Het is werk van de lange adem. Niet iedereen gaat meteen overstag”, zegt de dierwetenschapper. Volledig tegen activiteiten met paarden is de actiegroep niet. “Maar we zijn wel tegen dierenmishandeling, om het maar even cru te zeggen.”