Oud-KPN-topman Wim Dik is op 83-jarige leeftijd overleden. Dik was 1989 tot 2000 de eerste voorzitter van de raad van bestuur van Koninklijke PTT Nederland (KPN). Zijn belangrijkste taak was om het vroegere staatsbedrijf om te vormen tot een succesvolle beursgenoteerde onderneming. Ook was hij korte tijd voor D66 staatssecretaris van Economische Zaken. Dik stond bekend als aimabel en enthousiasmerend (hij was Prins Carnaval en speelde in een jazzbandje), maar ook als een eigenzinnige en harde zakenman. Hij zei openlijk dat er bij het geprivatiseerde KPN geen plaats was voor mensen die zich niet wilden schikken in de nieuwe koers. Het ergerde hem mateloos dat de Haagse politiek had bepaald dat het hoofdkantoor van KPN moest verhuizen van Den Haag naar Groningen. Dat was bedoeld om de werkgelegenheid in het noorden te verbeteren, maar Dik vond het inefficiënt. Dat wilde hij de verantwoordelijken graag aan den lijve laten ondervinden. Hoewel Dik zelf op het kantoor in Den Haag bleef werken, plande hij al zijn afspraken met Haagse politici in Groningen, waar ze dan met de auto naartoe moesten. Bij voorkeur reed Dik daar in zijn eigen auto vanuit Den Haag achteraan. In 1997 besloot Dik dat het hoofdkantoor uit Groningen zou verdwijnen. Hij had KPN in de tussenliggende jaren omgevormd tot multinational omdat er in Nederland nauwelijks groei mogelijk was – de voormalige PTT was in Nederland immers monopolist. Onder zijn leiding nam KPN in 1995 het Australische TNT over om beter voorbereid te zijn op de liberalisering van de postmarkt. Ook nam het bedrijf belangen in partners in België, Duitsland, Ierland en Oost-Europa. In 1998 werden de postactiviteiten afgesplitst onder de naam TNT Post Group (TPG). Kort na het vertrek van Dik balanceerde KPN op de rand van de afgrond. Het bedrijf had vele miljarden geïnvesteerd in UMTS-licenties en overnames, toen de zogenoemde internetbubbel uiteenspatte. Ingrijpende bezuinigingen en reorganisaties waren nodig om het bedrijf te laten overleven. Voordat hij bij KPN begon, werkte Dik onder meer voor Unilever en was hij directeur van soepfabriek Unox. Na zijn vertrek bij KPN was hij hoogleraar in Delft. Verder had Dik voor zijn KPN-loopbaan een korte carrière als politicus. In het begin van de jaren 80 was hij namens D66 staatssecretaris van Economische Zaken in de kabinetten-Van Agt II en III. Hij was in die functie belast met buitenlandse handel en exportbevordering. Door de voortijdige val van Van Agt II (Van Agt III was alleen een tijdelijk ‘rompkabinet’) duurde zijn periode als bewindsman maar een jaar. Dik, die kort na de oprichting in 1966 al lid werd van D66, was ook vicevoorzitter van die partij en voorzitter van het wetenschappelijk bureau.