De gevolgen van de oorlog in Oekraïne zijn overal te voelen, maar sommige landen worden extra hard geraakt. Libanon is aangewezen op de import van graan. Een groot deel daarvan komt normaal uit Oekraïne, maar dat is nu anders. Stokbrood is er nog wel te vinden bij de WoodenBakery, een bakkersketen met bijna veertig vestigingen in het land, maar Arabisch platbrood is nauwelijks nog te krijgen. En als het binnenkomt, is het binnen een half uur uitverkocht, zegt verkoopster Stephanie. Er breken soms bijna vechtpartijen uit, beaamt de eigenaar van de winkel in Beit Meri, een voorstad van Beirut. “Brood is alles voor Libanezen. Zonder brood is er geen leven. Het is het belangrijkste levensmiddel, niemand kan zonder”, zegt Camille Dagher. Nat als veel andere landen wacht Libanon tevergeefs op graan. Per maand zou er 4 à 5 miljoen ton vanuit Oekraïne de wereld over moeten gaan. Normaal gaat dat met schepen via de Zwarte Zee, maar die havens worden geblokkeerd door Rusland. Libanon is voor 80 procent afhankelijk van tarwe-import uit Rusland en Oekraïne. Dat graan komt niet meer, of is veel duurder geworden. Wat ook niet helpt is dat graansilo’s voor de opslag van tarwe tijdens de enorme explosie in de haven van Beiroet in augustus 2020 zijn vernietigd. Bovenop de politieke en economische crises, hoge inflatie en brandstoftekorten heeft Libanon nu dus ook te maken met een broodcrisis. Dat komt niet alleen door de oorlog in Oekraïne, benadrukt Dagher in zijn bakkerij met lege schappen. “De oorlog heeft een grote impact, maar het is niet de enige reden. Het probleem is dat onze regering niet echt moeite doet om het hier te krijgen.” In veel landen heerst een voedseltekort, hoe dat komt is te zien in deze explainer: Niemand is nog gelukkig, zegt verkoopster Stephanie. “Er is een enorme crisis in Libanon, het is niet alleen het brood, het is alles. Brandstof, dollars, gas. Echt alles.” Het brood in haar winkel is in korte tijd meer dan acht keer zo duur geworden. Ook bakker Fady Mirza in Beiroet voelt de gevolgen van de inflatie en de oorlog in Oekraïne. “Wat voor ingrediënten we hier ook gebruiken, we halen ze uit Oekraïne. Vooral het meel, dat is het belangrijkste. Je moet je voorstellen dat Oekraïne de hele wereld ervan voorzag. En wij hebben er het meeste last van.” Door de hoge prijzen verkoopt Mirza veel minder manouches, een Libanese pizza. “Ik zie dat veel mensen honger lijden. Vroeger kochten mensen drie manouches, nu nemen ze er maar één. Het was altijd het voedsel van de armen, maar nu is het echt heel duur.” Mirza’s klanten zijn al even somber. “Je hebt een gezin, maar je kunt niets plannen voor hun toekomst”, zegt Patricia. “In plaats daarvan moet je je zorgen maken of er wel iedere dag genoeg brood voor ze is.” De bakker zelf probeert de moed erin te houden. “Ik hoop dat we vol kunnen houden. We moeten maar afwachten wat de toekomst ons brengt, maar ik hoop echt op wat goed nieuws. De mensen zijn zo moe.” “Voor Libanezen is brood cruciaal. Het Arabische platbrood wordt bij werkelijk alles gegeten. Het is voor veel mensen dan ook een nachtmerrie dat het nu zo schaars is. Er zijn opstootjes bij bakkerijen en per persoon mag je maar één zak kopen – als het al voorradig is. De enorme inflatie, veroorzaakt door een ongekende economische crisis, heeft al eerder voor een broodcrisis gezorgd. Daar komt de oorlog in Oekraïne nu ook nog bovenop. Het is voor Libanezen, door de economische crisis, lastig om nieuwe graanmarkten aan te boren. Wel zie je dat boeren hier en daar nu zelf gaan zaaien. Maar dat zal nooit genoeg zijn. Verdere oplossingen zijn niet direct in zicht. Ook andere landen in de regio importeren veel producten uit Oekraïne en Rusland. Bijvoorbeeld Egypte, Syrië en Jemen hebben ook te maken met een aan gebrek een graan en dus een potentiële broodcrisis. Brood is cruciaal voor mensen die zich weinig ander eten kunnen veroorloven. Het zou goed kunnen dat de hoge prijzen en schaarste de komende tijd zullen gaan leiden tot protesten, tenzij er snel oplossingen komen.”