Op het Eurovisie Songfestival zijn ieder jaar acts met liedjesschrijvers die eerder al voor andere landen hebben geschreven. Onder hen zijn dit jaar de Zweed Thomas G:son (in de afgelopen jaren vijftien liedjes voor acht landen) en de Nederlander Wouter Hardy (drie liedjes voor drie landen, waaronder Arcade). “Ik vind het niet erg als mensen zeggen dat mijn lied een beetje klinkt als eerdere nummers die ik heb geproduceerd”, zegt Hardy. Sinds de winst van Arcade wordt Hardy naar eigen zeggen jaarlijks door ongeveer drie landen benaderd. Hij werkte samen met Duncan Laurence aan het winnende songfestivalnummer en schreef in 2021 mee aan de Zwitserse inzending Tout l’univers. Dit jaar voert de Estse Alika het mede door Hardy geschreven nummer Bridges op. “Als songwriter word je regelmatig door opdrachtgevers gevraagd of je een winnend liedje kunt imiteren”, zegt Thomas G:son, echte achternaam Gustafsson. Hij schreef Euphoria, het winnende lied van de Zweedse Loreen in 2012, maar schreef ook nummers voor onder meer Spanje (2007, 2012 en 2015) en Georgië (2013, 2015, 2016). Dit jaar schreef hij, weer voor Loreen, het nummer Tattoo. Dat opdrachtgevers vragen om een lied dat klinkt als een eerder lied is iets van alle tijden, zegt de Zweed. “Dat gebeurt ook buiten het Songfestival om. We hebben als songwriters onderling de grap dat opdrachtgevers zeggen: ‘We willen een goed lied dat klinkt zoals een bepaald lied, maar het moet wel uniek zijn'”. Hij snapt de vraag ook wel. “Als ze zeggen dat ze een ‘cool’ lied willen, kan dat door iedereen op een andere manier geïnterpreteerd worden. Dus het is vaak makkelijker als ze als referentie nummers noemen die zij mooi vinden.” En songfestivalartiesten maken zelf vaak geen geheim van hun inspiraties. Zo zei Stefania, de Grieks-Nederlandse die in 2021 uitkwam voor Griekenland bijvoorbeeld dat haar nummer Last Dance een beetje moest klinken als een nummer van de Britse artiest Dua Lipa. En de Franse Barbara Pravi noemde Edith Piaf in datzelfde jaar als een van haar grote inspiratiebronnen, wat goed terug te horen was in het nummer Voilà. Hardy wil absoluut geen liedjes van anderen kopiëren, maar zegt wel dat die nuttig kunnen zijn. “Gjon, met wie ik het lied voor Zwitserland schreef, noemde liedjes van Woodkid en Hozier als liedjes die hij leuk vond. Dat is een goed startpunt.” Daarbij zegt Hardy wel dat artiesten of landen dan wel nummers en artiesten moeten noemen waar zijn stijl op aansluit. “Ze moeten niet naar mij komen als ze een dansvloerstamper willen hebben.” Tot nu toe waren veertien liedjes van Gustafsson op Eurovisie Songfestivals te horen, maar de Duitser Ralph Siegel spant de kroon: De twee liedjesschrijvers hebben een totaal verschillende manier van werken. Gustafsson schrijft zijn songfestivalnummers vaak zonder dat hij weet welke artiest ze gaan uitvoeren. Hardy werkt vanaf het begin met de artiest samen. “Ik wil geïnspireerd raken door het verhaal van de artiest en de persoon erachter.” Hij werkte twee jaar met Duncan Laurence aan Arcade en ook met de Zwitserse artiest Gjon’s Tears zat hij al in het begin in de studio, samen met songwriter Nina Sampermans. De Estlandse artiest Alika, met wie hij dit jaar schreef, benaderde Hardy samen met haar manager. “Vaak krijg ik verzoeken uit landen en vind ik het niks, maar hierbij dacht ik na research: het lijkt mij leuk om met haar te werken. Ze is toen met haar team naar Nederland gevlogen en ik ben meteen gaan schrijven.” Zowel Hardy als Gustafsson zegt het niet vreemd te vinden om voor andere landen op het Songfestival te schrijven. Gustafsson: “Ik schrijf gewoon liedjes. Het enige verschil is dat ik bij andere landen soms niet de artiest ken die het liedje uiteindelijk gaat uitvoeren.” Hardy: “Er werd in Nederland wel eens gegrapt dat ik aan het vreemdgaan was, maar zo voelt dat niet. Ik ben gewoon een producer met een eigen sound en werk al met veel artiesten buiten Nederland. Dat zou dan ineens niet meer mogen omdat het een wedstrijd is?” Gustafsson zegt zelf geen idee te hebben hoe hij zijn sound zou moeten beschrijven. “Ik probeer liedjes te schrijven die meteen aanvoelen als een hit. En het is belangrijk dat je er als bedenker en luisteraar kippevel van krijgt.” Hardy is specifieker: “Het eerste woord dat in mij opkomt is filmisch. De songs waar ik aan meewerk kunnen heel makkelijk onder een film liggen. Dat komt door de aanwezigheid van piano en strijkers. En het eerste couplet is bij mij vaak redelijk intiem en dan bouwt het uit.” En dat klopt: op het eerste gehoor is in zowel Tout l’univers als in Bridges wel iets te horen dat ook in Arcade terugkomt. Hardy: “Ik vind het niet erg als mensen zeggen dat het een beetje klinkt als andere platen die ik heb gecomponeerd. De rode draad is het pianospel en de arrangementen. Als producer vind ik het tof als iemand een eigen sound heeft. Ik heb er jaren over gedaan om dat te creëren en behouden.” Tattoo, dat mede-geschreven werd door Gustafsson, is in de eerste halve finale te horen op 9 mei. Het nummer staat bij de bookmakers bovenaan. Bridges van Hardy is in de tweede halve finale te horen op 11 mei.