In een voormalig kerkgebouw in de Friese plaats Lemmer is een Papageno Huis geopend. In het huis zijn appartementen gebouwd waar jongeren met autisme worden voorbereid op zelfstandig wonen. Ook zijn er tientallen plekken voor dagbesteding. Het huis is een initiatief van de stichting Papageno, die ruim 25 jaar geleden werd opgericht door dirigent Jaap van Zweden en zijn vrouw Aaltje. Zij hebben zelf een kind met autisme en proberen kinderen en jongeren met autisme te helpen. Dat doen ze onder meer met regionale expertiseteams. Koningin Máxima opende in 2015 in Laren het eerste Papageno Huis. Gisteren kwam prinses Annette eraan te pas om het tweede Papageno Huis in Lemmer te openen. “Ik ben er trots op dat er weer iets gebeurt voor jongeren met autisme”, aldus locatiedirecteur Ruud van Zuilen bij Omrop Fryslân. “Er zijn zeventien appartementen die continu bezet zullen zijn. Het is een ontwikkel- en groeihuis.” De jongeren zitten er een jaar of twee, drie. In die tijd moet het lukken om hen steviger in hun schoenen te laten staan, zegt Van Zuilen. “We leren ze hier hun talenten ontdekken zodat ze een volgende stap kunnen zetten in hun leven.” In het nieuwe Papageno Huis zijn ook zestig plekken voor dagbesteding. Jongeren krijgen onder meer muziektherapie en ze helpen ook in de horeca. In beide gevallen hoeven ze de deur niet uit. Het is de bedoeling dat in de voormalige gereformeerde kerk regelmatig concerten worden gegeven en lunches worden geserveerd. Als het aan Aaltje van Zweden ligt, komt er uiteindelijk in elke provincie een Papageno Huis. “Ik had tranen in mijn ogen toen ik hier vanochtend binnenstapte. Potverdorie, wat is dit bijzonder”, zei ze in Lemmer. “We hebben al contact met verenigingen die hier wat kunnen doen. Dat is goed voor jongeren met autisme, want die kunnen zo in een veilige omgeving ervaring opdoen.” Juist door de buitenwereld naar binnen te halen, hoopt Van Zweden de jongeren in het huis voor te bereiden op zelfstandig wonen. “Het gaat twee kanten op”, zegt ze. “Dus dat de jongeren leren ‘wie ben ik, wat kan ik’. Maar ook dat Lemsters of anderen hier komen en dan zien dat er een keertje een bloemkool door de keuken gaat. Dat moet kunnen. Ik hoop dat dat altijd twee kanten op werkt.”