In Noordoost-Brabant gaan bijna honderd organisaties vragenlijsten invullen om erachter te komen hoeveel dak- en thuislozen in het gebied leven. Daar is nu geen zicht op en de inventarisatie moet daar verandering in brengen. Het aantal dak- en thuislozen hangt af van de gebruikte definitie, stelt het Kansfonds, een organisatie die zich inzet om mensen een thuis te bieden. De organisatie heeft samen met de Hogeschool Utrecht het initiatief genomen tot een uitgebreid onderzoek in Den Bosch en Oss. Gemeenten en opvangorganisaties, maar ook woningcorporaties, leegstandsbeheerders, organisaties voor maatschappelijk werk, ziekenhuizen, jeugdzorg, politie, gevangenissen en scholen doen eraan mee. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) waren er in Nederland op 1 januari 2020 ruim 36.000 daklozen. Daarbij telt het CBS telt alleen mensen die slapen op straat, in portieken, gebruikmaken van laagdrempelige opvang of af en toe bij vrienden of familie logeren. Maar dak- en thuislozen zijn ook gezinnen zonder verblijfspapieren die uit een tijdelijke opvang komen, of mensen die net zijn ontslagen uit de gevangenis of een psychiatrische instelling en die geen eigen woonplek hebben, zegt het Kansfonds. Ook mensen die in een stacaravan of auto wonen zijn vaak niet in beeld. Volgens het Kansfonds worden deze groepen vaak onvoldoende meegeteld. “Deze mensen melden zich niet bij een daklozenopvang, gemeente of hulporganisatie. Daardoor wordt een groot deel van die groep niet opgemerkt”, zegt Willem van Sermondt van Kansfonds tegen Omroep Brabant. Het is volgens Van Sermondt juist van belang dat ook die groep wordt meegeteld. “Om dakloosheid te kunnen oplossen, moeten we wel weten hoe groot het probleem is.” “Ik hoop dat door deze telling mensen die dakloos dreigen te worden, eerder worden gevonden”, zegt directeur Thijs Honig van Maatschappelijke Opvang Den Bosch. De regio Noordoost-Brabant loopt volgens Honig voorop met de aanpak van dakloosheid. Daklozen wonen niet meer in een grootschalige opvang, maar worden tijdelijk ondergebracht in studio’s, huizen en appartementen in de regio. Volgens Honig is de telling een meetmoment “waarbij wij als maatschappelijke opvang kunnen kijken of onze aanpak voor dak- en thuislozen werkt”. “Wij zijn ermee geholpen als gemeenten en andere organisaties nieuw beleid kunnen maken, dat voorkomt dat mensen in de daklozenopvang komen.” Om nieuw beleid mogelijk te maken, moet het telonderzoek duidelijk maken om wat voor mensen het gaat. “We stellen een aantal vragen over deze mensen”, zegt Van Sermondt van Kansfonds. “Iemand met een verslaving of psychische problemen heeft andere zorg nodig dan iemand die dakloos is door geldproblemen of een scheiding.” Het onderzoek moet half oktober klaar zijn.