“Ieder slachtoffer, laat staan als het om een kind gaat, voelt er als een te veel.” Terwijl op Oudejaarsavond om klokslag 00.00 uur de ene na de andere vuurpijl de lucht in schoot en iedereen elkaar vrolijk een gelukkig nieuwjaar wenste, stond plastisch chirurg Emma Paes met haar team druk te opereren in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Voorovergebogen over de hand van een 11-jarige jongetje konden de artsen niets anders dan concluderen dat een amputatie onvermijdelijk was. Niet veel later werd besloten dat zijn rechteroog vanwege uitgebreid letsel ook verwijderd moest worden. “Dit is geen gelukkig nieuwjaar, dit is iets vreselijks. Hoe kunnen we voorkomen dat dit volgend jaar weer gaat gebeuren?”, vroeg Paes zich na de operatie af. Bekijk in de video hieronder hoe plastisch chirurg Emma Paes Oudejaarsavond beleefde. Toen de plastisch chirurg na haar dienst naar de auto liep en omhoog keek, zag ze het vuurwerk met lede ogen aan. “Ik voelde me verdrietig, voor de familie en het slachtoffer en alle andere slachtoffers. Helaas zien we rondom Oud en Nieuw altijd een piek in ernstig letsel.” Paes hoopt dat ouders, jongeren en kinderen zich bewust worden van wat vuurwerk kan doen. “Het risico van vuurwerk mag niet onderschat worden. De mate van letsel, van een brandwond tot aan hevig letsel, dat bestaat echt”, benadrukt de chirurg. Om die bewustwording aan te wakkeren, deelde ze na de operatie haar ervaring van die Oudejaarsavond in een emotioneel bericht op internet. “Kán iemand mij uitleggen waar we mee bezig zijn in ons land?”, sloot ze af. Haar bericht werd massaal gedeeld en zorgde voor een stroom aan reacties, van voor- en tegenstanders. Worden de gevaren van vuurwerk wel serieus genoeg genomen? Paes denkt van niet. “Je hoeft het ook niet zelf af te steken om slachtoffer te worden. We zien mensen waarbij een vuurpijl in het haar terechtkomt, waardoor een deel van het oor verbrand is.” Paes heeft naar eigen zeggen in het Utrechtse ziekenhuis het topje van de ijsberg gezien. Maar pleiten voor een vuurwerkverbod laat ze aan de landelijke politiek over. “Ik heb niet de kennis van zaken om daar een oordeel over te geven, maar ik blijf hopen op bewustwording en betere voorlichting”, besluit Paes. Want: “Als het om zoiets als vuurwerk gaat, wat voor het plezier is, dan voelt ieder slachtoffer er als een te veel.”