Acht bemanningsleden van een ijsbreker zitten al maanden vast op een scheepswerf in Rotterdam. Het internationale gezelschap kan geen kant op, omdat de Griekse scheepseigenaar weigert hun salarissen te betalen. “Deze mannen verdienen maar 600 dollar per maand en zelfs dat krijgen ze niet.” Het schip, de Blue Sky III, is een jaar geleden door de Griekse eigenaar Green Fleet Navigation overgenomen van een Nederlands bedrijf. De ijsbreker uit 1966 werd verplaatst naar een scheepswerf in Rotterdam-Beverwaard, waar het nu bijna een jaar ligt aangemeerd. De zeven bemanningsleden (tussen de 25 en 55 jaar) komen uit Myanmar en Rusland, de kapitein uit Sri Lanka. De uitzichtloosheid leidt tot onderlinge spanningen, vooral ook met de zoon van de eigenaar die toezicht houdt aan boord van het schip, vertelt kapitein Nishanta Kelum. “We krijgen te weinig geld om eten te kunnen kopen. Volgens de zoon kunnen we er zes dagen van leven, maar het is steeds al na drie dagen op”, zegt hij tegen Rijnmond. “We praten niet meer met hem. Dat is voor onze eigen veiligheid. We zijn bang dat we hem anders iets aandoen en dan zijn we nog verder van huis.” Inspecteur Aswin Noordermeer van de Internationale Transportarbeiders Federatie (ITF) noemt het een schrijnende situatie. Hij hoorde vorig jaar november voor het eerst over de omstandigheden waarin de bemanning verkeert. Inspecteur Noordermeer vertelt aan Rijnmond hoe hij de bemanningsleden daar aan boord aantrof: De bemanningsleden krijgen extra voedsel en hulp van vrijwilligers. Ook de Zeehavenpolitie en Arbeidsinspectie volgen de situatie nauwlettend. De scheepswerf waar de Blue Sky III ligt aangemeerd, voorzag het schip aanvankelijk van walstroom en water maar is daar na een paar maanden mee gestopt toen de rekeningen niet werden betaald. Volgens eigenaar Jochem van Gink staat er nog een factuur open van meer dan 50.000 euro. Hij overweegt een rechtszaak tegen de Griekse eigenaar als de betaling langer uitblijft. Door een garantstelling van de ITF kan hij het schip ondertussen weer voorzien van water en stroom. Van Gink: “Er spelen hier twee zaken; wij worden niet betaald en zij krijgen geen salaris. Dat laatste is het meest zorgelijk en moet snel veranderen. Ik trek me hun lot zeker aan maar mijn bedrijfsvoering gaat ook door. Dit schip moet zo snel mogelijk weg.” Inspecteur Noordermeer van ITF heeft de Griekse eigenaar meerdere malen op de hoogte gesteld van de misstanden, maar krijgt geen reactie terug. “Het schip vaart onder Panamese vlag en deze vlaggenstaat beschermt de eigenaar. Hij zegt zijn rekeningen wel te betalen, maar dat er een vertraging is door de burgeroorlog in Myanmar. Dat duurt ondertussen dan wel heel lang.” Noordermeer heeft geen idee wat de eigenaar uiteindelijk met het schip van plan is. Volgens de kapitein wil hij er een duwboot van maken, maar daarvoor heeft het schip niet de juiste certificaten. Mede om die reden heeft de Inspectie voor Leefomgeving en Transport het schip eind februari aan de ketting gelegd. Ondertussen zijn de bemanningsleden bezorgd. De zorgen zijn er vooral voor het eigen thuisfront. Hun families wachten al maanden op geld, vertelt kapitein Kelum. “De vrouw van een van de matrozen is vijf maanden zwanger. Ik zie hem elke avond huilen. De hoofdingenieur kan de huur van zijn huis niet betalen. Een ander heeft een baby van zeven maanden thuis. En de Rus zit hier al een jaar en heeft pas vier maanden salaris ontvangen. Deze mannen verdienen maar 600 dollar per maand en zelfs dat krijgen ze niet. Waar blijft ons geld?” Kelum waardeert alle aandacht, maar ziet liever dat de misstand snel wordt opgelost en het loon wordt uitbetaald. “Ik ben blij dat we op een veilige plek liggen en steun krijgen van allerlei instanties. De Nederlanders doen hun best en komen hun afspraken na. Dat doen de eigenaar en zoon niet. Die beloven steeds van alles, maar liegen de hele tijd. Wij willen geen zorgen meer, maar geld en het liefst een vlucht naar huis.”